Σελίδες

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

ΔΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ

               ΔΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ........



Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη
1911 - 1996
Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Ν και Σ





Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα.

        ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ "Ν" ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ
.

Του Σπύρου Μάρκου, διευθυντή 3ου Δημοτικού Σχολείου Λαρίσης
ΠΑΕΙ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΣΤΑ ΕΒΕΡΕΣΤ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΕΝΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ
ΜΕ ΤΥΡΙΝ ΚΑΙ ΝΤΟΜΑΤΑΝ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙΑΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΜΥΔΙΝ.

Ο ΕΛΛΑΔΙΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΕΝΟΣ:
¨ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ, ΟΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ "Ν" ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ...
ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΑ ";

ΟΠΟΤΕ, ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΕΕΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ:
" ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΖΑΜΠΟ ΚΑΙ ΜΠΕΙΚΟ. .."

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα.
Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», με ακρίβεια και όχι τυχαία
και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
* Το "Ν" συντονίζει τον εγκέφαλο.*

*Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JOURNAL
στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:

«Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο
και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν»
στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου - στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα».
Επίσης, στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε.
ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων,
κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση.*

Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;
Ως μάχιμος εκπαιδευτικός και συγγραφέας του συγγράμματος: ΔΥΣΛΕΞΙΑ,
Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση,
νομιμοποιούμαι να ρωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος:
Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.

Όμως αναρωτιέμαι:
Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν»
στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!),
αντί το εμβαδόν!
Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ »,
δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία
(ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!

Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα;
Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα,
π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ.).

Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει.
Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας...
Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια,
θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!

Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη:
«ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει,
"Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία,
όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του' λειπε η οπτική του ήχου».

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης:
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει».

Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα, ότι μετά το Νι,
έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (ς).
Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας:

«η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!)...
Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας
με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει,
αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.

Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας
την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα:
Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας
και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.

*Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά
και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.*

*Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο.
Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.*

Οι Αρχαίοι Έλληνες τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός
ότι μόνον εμείς, οι Έλληνες, λέμε: «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και
δεν λέμε με άλλα γράμματα (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων
και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε
σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται
ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία
αξεχώριστη ενότητα.
*Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα.*
Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του. Δεν μπορεί να υπάρχει η μία
πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την
Ελληνική Γλώσσα. Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών»
στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και
το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.
* Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά:
Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε
στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και
τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο
και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του
Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.*
Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρην οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και
να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΣΥΓΚΡΙΣΗ (Μ.ΚΟΤΟΓΛΟΥ)



               Το ANDROIDείναι το λογισμικό που χρησιμοποιούν τα περισσότερα "έξυπνα "κινητά στις μέρες μας.Στο ANDROID υπάρχει μεγαλύτερο εύρος κινήσεων και μεγαλύτερη φαντασία στις ρυθμίσεις αλλά και στο γραφικό του περιβάλλον.Είναι σύνθετο λειτουργικό σύστημα στο οποίο μπορείς να διαμορφώσεις το περιβάλλον του κινητού σου,όπως εσύ θέλεις.Μπορείς να κατεβάσεις πολλές εφαρμογές και έτσι να αντιμετωπίσεις καθημερινές δυσκολίες.Το ANDROID συνιστάται κυρίως για προχωρημένους χρήστες κινητών τηλεφώνων.
          Το IOS είναι είναι λογισμικό των προιόντων apple.Είναι λιγότερο περίπλοκο από το ANDROID και έχει γραφικό περιβάλλον πιο όμορφο και πιο εύκολο.Είναι το λογισμικό που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ενός καθημερινού χρήστη για τον οποίο δεν είναι απαραίτητη η εξειδικευμένη χρήση κινητού τηλεφώνου.    

                                        
                     

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ της Άλκης Ζέη.






                Με το που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, νόμιζες πως βρισκόσουν σε άλλη πολιτεία.Μια πολιτεία γεμάτη ανθρώπους που ,αντί να μιλούν, κάνανε χρατς χρουτς,όπως όταν είχαν τεχνικά στο σχολείο και ο κύριος δεν τους άφηνε να βγάλουν άχνα και στην τάξη δεν ακουγότανε παρά χρατς χρουτς που κάναν τα ψαλίδια τους κόβοντας τα χαρτόνια.Μια βουβή τάξη είναι τώρα η Αθήνα που ακούγονται μόνο ψαλίδια να κόβουν.

               
             Φυσούσε αέρας στην Ακρόπολη και η σημαία κυμάτιζε γρήγορα τρέμοντας.Σε μια στιγμή το αέρι δυνάμωσε και η σημαία ξεδιπλώθηκε ολότελα.Δεν ήταν η γαλάζια ελληνική παρά μια κόκκινη με έναν τεράστιο φρικτό σταυρό στη μέση που οι άκρες του θαρρείς γέρνανε σαν νύχια άγριου πουλιού.




                Ο Πέτρος φοβήθηκε .Προσπάθησε να θυμηθεί ό,τι είχε διαβάσει για ήρωες παιδιά στην ηλικία του.Δοκίμασε να πει μέσα του το "ένας είμαι και θα περάσω,θα ξεχαστώ,η πατρίδα όμως μένει",μα ένιωσε τα πόδια του να τρέμουν...


         Είναι πιο εύκολο να γράφει κανείς για ήρωες παρά να είναι ο ίδιος...

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ,ΙΤΑΛΟ ΚΑΛΒΙΝΟ

      

          












                Ο,τιδήποτε αφορούσε τη φύση ενθουσίαζε τον Μαρκοβάλντο.
                                Ο,τιδήποτε αφορούσε την πόλη τον άφηνε αδάφορο......


.....Και εκείνου δεν του άρεσαν ποτέ οι πόλεις ,όπου ο άνθρωπος γίνεται μυρμήγκι ή εξαρθρωμένο νευρόσπαστο,αποκομμένο από τη γη και τον ουρανό(CHRISTIAN JACQ -Το μυστικό του Τουταγχαμόν).

 Ο ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΚΗ





                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               


Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΑΓΑΠΗ , ΡΑΦΑΕΛΑ ΗΛΙΑΝΑ







                                           Αγάπη είναι να εκτιμάς, να νιώθεις,
                                           να πονάς και ό,τι και αν γίνει, εσύ            
                                           μόνο ν'αγαπάς.
                                           Αγαπώ τα πάντα γύρω μου
                                           Αγαπώ τα ξερά,γυμνά δέντρα,
                                           τα έρημα πάρκα, αγαπώ
                                           τους τυφλούς μουσικούς
                                           στους πολύβοους δρόμους.
                                           Αγαπώ τα πάντα γύρω μου.
                                           Αγαπώ αυτούς που έχω χάσει,
                                           αυτούς που δεν μπορώ να έχω,
                                           αγαπώ αυτούς που με νοιάζονται,
                                           αυτούς που αγαπάνε χωρίς να
                                           σκέφτονται το πόσο.
                                           Αγαπώ τα πάντα γύρω μου.
                                           Αγαπώ τις αναμνήσεις,
                                           αγαπώ την ελευθερία,
                                           αγαπώ την ειρήνη,
                                           αγαπώ τη ζωή.
                                           Αγαπώ τα πάντα γύρω μου
                                           Αγαπώ τους ανρθώπους με χιούμορ,
                                           αγαπώ τους ανθρώπους κατά της βίας,
                                           αγαπώ την ιδέα του "εμείς",αγαπώ
                                           εσένα ,αγαπώ την αληθινή αγάπη,
                                           μα πάνω απ'όλα αγαπώ τα πάντα
                                                       γύρω μου.









.....Όπως το σκέφτηκαν τα κορίτσια ,χωρίς άλλη επεξεργασία


                                            
.