Σελίδες

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

ΕΥΤΥΧΙΑ




          ''Η ευτυχία είναι τόσο σπάνια στον κόσμο γιατί οι ιδιεολόγοι 
     την τοποθετούν και την αναζητούν ψηλά ,  οι υλιστές πολύ χαμηλά.
            Κι αυτή βρίσκεται πλάι τους, ίσια στο  ύψος  με το μπόι τους.
Δεν είναι κόρη τ'ουρανού ούτε της γης,κόρη του ανθρώπου είναι''
Κομφούκιος





    Το σημαντικό και σοφό είναι να ζεις ξέροντας κάθε στιγμή πόσο φευγαλέα είναι τα πάντα ,πόσο '' η γενιά των ανθρώπων
είναι σαν τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος''(Όμηρος) και ,για τούτο, να γεύεσαι και να πράττεις τα πιο ουσιαστικά και τα πιο γόνιμα για σένα και τους άλλους, αυτά που δίνουν νόημα και υπόσταση στη ζωή -σκιά. Στο ερώτημα ''ποιο είναι το κέρδος του ανθρώπου που μοχθεί αδιάκοπα κάτω από τον ήλιο;'' αποκρίνεται ,άλλωστε ,ο ίδιος ο Εκκλησιαστής( Ένα από τα βιβλία του κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης) : ''Οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι μόνο όταν απολαμβάνουν τη ζωή τους πράττοντας το καλό''...."Καλύτερο δεν έχει ο άνθρωπος παρά να νιώθει χαρά γι' αυτό που κάνει''. Με ένα λόγο ''το ευ ζειν και το ευ πράττειν  των Ελλήνων. Η μόνη μη ματαιότητα της ματαιότητάς μας.

Μάριος Πλωρίτης

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

ΠΡΟΣΕΧΕ ΝΕΕ.....



  Ο πιο  σίγουρος τρόπος για να καταστρέψεις έναν νέο  είναι να τον διδάξεις να εκτιμάει περισσότερο εκείνους  που σκέφτονται σαν αυτόν από εκείνους που σκέφτονται  διαφορετικά απ' αυτόν.
         Νίτσε


   Πάντα σχεδόν οι κατεργαρέοι οδηγούν τους φανατισμένους και τους βάζουν το μαχαίρι στο χέρι...Τους μεταχειρίζονται σαν κοπάδι που πουλάνε το μαλλί και το κρέας του.

        Βολταίρος

   
   Το να προσχωρείς σε   μια οποιαδήποτε  παράταξη δε διαφέρει από το να της δίνεις προκαταβολικά συγχωροχάρτι για οτιδήποτε κάνει , να προσυπογράφεις  εν λευκώ   κάθε  της  ενέργεια , να συμμερίζεσαι κάθε ατασθαλία ,ν 'απεμπολείς  την  κρίση σου   καθώς και  το δικαίωμα -όχι μόνο το χρέος- της προσωπικής  σου  ευθύνης. 

   Α.Τερζάκης

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ Η ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΑ ''ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ'' ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ







«…Παίζοντας έκαμαν όλη αυτή τη δουλειά και τα κατάφεραν! Καθένας εργάστηκε για τον εαυτό του, αλλά και για όλους. Όλοι πάλι δούλεψαν για τον έναν. Έτσι έκαμαν αυτό που λέμε κοινότητα και έγιναν παράδειγμα για πολλές άλλες…»

   Τα ψηλά βουνά, το πρώτο αναγνωστικό, που γράφτηκε στην εν χρήσει γλώσσα των Νεοελλήνων, τη δημοτική, με τις ολοζώντανες περιγραφές του και το λεπτό του χιούμορ, προοριζόταν για την εκπαίδευση των νεότερων γενεών.
   Ο Ρουμελιώτης ποιητής μας μιλά για μια συντροφιά παιδιών της τελευταίας τάξης του ελληνικού σχολείου που, με την προτροπή του δασκάλου τους και την άδεια των γονιών τους, περνάνε το καλοκαίρι στα ψηλά βουνά της Ευρυτανίας. Μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες τους μαθαίνουν για τη φύση και το περιβάλλον, την χαμένη ελληνικότητα και παράδοση, μα, πάνω από όλα ,για την επιβίωση και την συμμετοχή σε μια ομάδα. Καταφέρνουν έτσι να φτιάξουν μια κοινότητα που αποδεικνύεται ανώτερη από πολλές κοινότητες των μεγάλων.
   Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνικής μας παράδοσης, που κρύβει στις σελίδες του την απελευθερωμένη νοσταλγία των παιδιών και μνήμες της ανοιχτής φύσης απ’ όπου προέρχεται. Τα ψηλά βουνά άφησαν να φανεί το πνεύμα του παιδαγωγού Παπαντωνίου, που μας κληροδότησε ένα έργο ουσιαστικό, ένα αξεπέραστο κατόρθωμα για την πενιχρή ιστορία της παιδαγωγικής μας λογοτεχνίας και συγχρόνως μια σπάνια νότα δροσιάς και ψυχικής ευφορίας για το ελληνικό σχολείο.
   Η αγάπη των παιδιών απέναντι στο έργο, ως τις μέρες μας, αποδεικνύει τη διαχρονική αυθεντικότητα του αλλά και την επίδραση που αυτό άσκησε σε πολλές γενιές ελληνόπουλων.
Μια παράσταση για παιδιά από 3 έως 103 ετών.












 

papantoniou





Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

ΜΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ

    Όπως είθισται ,κατά το τέλος της τουριστικής περιόδου θα πληροφορηθούμε τον ακριβή αριθμό των επισκεπτών μας, καθώς και το συνάλλαγμα που εισέρρευσε.
   Τα άλλα δεν τα πληροφορούμαστε σχεδόν ποτέ. Τον εκχυδαϊσμό  του τοπίου και της ανθρώπινης ψυχής ,που ως επιδημία προσβάλλει το ένα μετά το άλλο τα τουριστικά θέρετρα. Δεν πληροφορούμαστε ποτέ για την αύξουσα ταυτότητα των τουριστών σε κοινωνική ή μορφωτική υποανάπτυξη ,μήτε για την εκμετάλλευση του τουρισμού από ''επαγγελματίες'' του εξωτερικού. Δε θα μάθουμε ,ούτε φέτος, για τους πόσους τόνους τσιμέντο απαίτησε η  καταστροφή ενός ακόμα μαγευτικού όρμου , για το πόσες υπήρξαν οι προσβολές στην ιστορία μας και την αισθητική μας, για το αν και ποιος είχε το δικαίωμα να εκχωρήσει στην τουριστική ευτέλεια  τόπους με παράδοση και περηφάνια αιώνων . Δεν καταγράφεται ,ούτε μια φορά, η πίκρα των ανθρώπων  που αισθάνονται ότι εκείνοι είναι  οι ξένοι στον τόπο τους, των χωριών που ερημώνονται από το εύκολο κέρδος, το εύκολο κέρδος που δε φαίνεται εντούτοις  να ορθοποδεί τη χώρα.
    Αυτό το άλλο δε θα το πληροφορηθούμε ποτέ. Ότι δηλαδή ένα έθνος που θυσιάζει άμετρα τη φύση και τις μυστικές φωνές του χάριν ενός συναλλάγματος ,συχνά υποθετικού,δεν γίνεται αναγκαστικά ευτυχέστερο.
           Γιώργος Γραμματικάκης ,''Μια τουριστική χώρα'',εφημ. Το βήμα, 1994

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ ,ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ



          Εγώ είμαι ο γκρεμιστής
          γιατί είμαι εγώ κι ο χτίστης,
          ο ακριβογιός της άρνησης
          ο ζηλωτής της πίστης.


             

   Το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα είναι ότι οι ανόητοι είναι απόλυτα βέβαιοι κι οι γνωστικοί γεμάτοι αμφιβολίες.
         Μπέρτραντ Ράσελ, Βρετανός φιλόσοφος.