Σελίδες

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

ΙΑΣΩΝ ΛΕΙΔΙΝΟΣ , ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ . ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ-ΟΡΑΤΟΡΙΟ



'' Έρχονται  οι Λύκοι""


Έρχονται οι λύκοι
πάγος στα μάτια
τρόμος στα μάτια


Είναι καλόβολα ζώα

έξυπνα, τρυφερά


Όταν πεινάσουν 
τρώνε 


ανθρώπους



                                                      " Παράδεισος:
                                                        η επίκληση των επιγόνων"



                                                        Κάθε που φεύγει 

                                                        ένα παιδί
   

                                                        σπάνε ρολόγια

                                                        στις βιτρίνες 




                                                        του θεού




          Το  ποιητικό  επώνυμο  (Λειδινός)  κατάγεται από το αρχαίο διονυσιακό /σατυρικό έθιμο με έντονο συμβολικό  και φαλλικό  χαρακτήρα για το τέλος του καλοκαιριού, ένα μήνα πριν τη φθινοπωρινή  ισημερία. Συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση της φύσης. Ο Ιάσονας είναι ο αγωνιώδης αναζητητής του ουτοπικού χρυσόμαλλου  δέρατος.



  Είναι ένας γνήσιος εκφραστής της πολιτικοποιημένης ποιητικής γενιάς της Μεταπολίτευσης  που  αφηγείται ποιητικά τις δικές της αγωνίες και τους φόβους της για το κοινωνικό  και  υπαρξιακό  παρόν και μέλλον.



       Χαρακτηριστικό της δυναμικής εμφάνισης του Λειδινού στην ποίηση είναι το σχόλιο του Οδυσσέα Ελύτη, τον Απρίλιο του 1980,  «Δόξα να 'χει ο θεός, διάβασα λίγη καλή, πραγματική ποίηση. Σας ευχαριστώ και σας σφίγγω το χέρι συναδελφικά».



     Η ποιητική του Ι.Λ. κινείται ανάμεσα στο μεταμοντέρνο, το σουρεαλισμό και τον εξπρεσιονισμό με έντονο το λυρικό στοιχείο. Εμμένοντας  μόνο  στα  βασικά  σημεία του λόγου, με εικόνες  υπερρεαλιστικές πνοής και αρνούμενος το μεγάλο στίχο, ορίζει το δρόμο του μέσα  στην απλότητα του  στίχου και της λέξης και τη θραυσματική  μα πλούσια συναισθηματικά ποιητική γραφή.



    Ειδικά ο Κάλχας στο Φίλιον διακρίνεται από έντονες σουρεαλιστικές πινελιές. Εικόνες φύσης, πλάι σε κοινωνική εικονοπλασία δημιουργούν ένα πολύχρωμο, γεμάτο κίνηση ποιητικό μωσαϊκό. Η λυρικότητα συνδέεται με το επικό στοιχείο, το μεταμοντέρνο με τον υπερρεαλισμό και την κοινωνική ποίηση.
   Ωμός κι απότομος, ο στίχος του με σαφή προσανατολισμό είναι αφιερωμένος στο σύγχρονο άνθρωπο. Η γραφή του είναι λιτή κι απέριττη με σπανιότατη χρήση επιθέτων κι απόλυτη κυριαρχία ρημάτων κι ουσιαστικών. Με απλό, καθημερινό λόγο δίνει μία μοναδική προφορική διάσταση, με στίχους που σπάνε απότομα και εικόνες που θρυμματίζονται μπροστά στην πυκνότητα του λόγου. Παύσεις και μοναχικά ουσιαστικά προσδίδουν ιδιαίτερη έμφαση σε πρόσωπα συμβολικά και καταστάσεις.



     Ο έρωτας δεν απουσιάζει, αλλά χάνει την έντονη διάχυση πόθου και πάθους που γνωρίζουμε από τη σύγχρονη ερωτική ποίηση. Είναι μετρημένος, ισορροπημένος χωρίς υπερβολές. Με λίγα λόγια ανθρώπινος και ρεαλιστικός. Αλλά αυτό δε μειώνει τη δύναμή του να εμπνέει και να μεταμορφώνει τη λέξη φορτίζοντάς τη  με αρχέγονα συναισθήματα.
   Πρόσωπα και καταστάσεις λειτουργούν συμβολικά απεικονίζοντας τις αγωνίες του ποιητή. Η επιθετική ειρωνεία σε συνδυασμό με την ωμότητα προσδίδουν μία ιδιαίτερη, πρωτότυπη δυναμική στις λέξεις. Οι τόποι, η πολιτική και ο έρωτας συμπλέκονται σε πρωτότυπες συνθέσεις.




   Βαθιά ειρωνεία εντοπίζουμε και στη Νέκυια (Πραξικοποιήματα). Ο τίτλος ήδη παραπέμπει τον αναγνώστη στην ομηρική Οδύσσεια, στην επίσκεψη του ήρωα στον Κάτω Κόσμο. Μόνο που ο Άδης του Ιάσονα Λειδινού είναι γεμάτος με άδεια στοιχειωμένα σχολεία. Ο ποιητής ειρωνεύεται και αγωνιά για τη νέα γενιά, το καταστροφικό για τους νέους εκπαιδευτικό σύστημα, ένα ποιητικό νεκροτομείο, όπου κείτεται το ίδιο το μέλλον της χώρας.


   Το σίγουρο είναι πως η κρίση τον επανέφερε στο ποιητικό προσκήνιο, πιο ώριμο και πιο συγκροτημένο, πιο δυναμικό και πιο λυρικό.


 Δήμος Χλωπτσιούδης




IAΣΩΝ ΛΕΙΔΙΝΟΣ





irodio


                                                            ΠΡΟΒΑ ΣΤΗΝ ΕΡΤ





    ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΒΗΣ - ΗΡΩΔΕΙΟ
 







Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

ΤΕΛΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!



Οι  αμπελώνες μεστώνουν καρπούς ρουφώντας τον ήλιο,

οι ροδοδάφνες μοσχομυρίζουν σαλεύοντας,

όμορφη που’ ναι η πλάση!

Μεθάμε με το γαλάζιο της θάλασσας και τ’ ουρανού

παύουμε για λίγο να ζυγιάζουμε χαρές και λύπες

και ισορροπούμε στο σκοινί της ελευθερίας .

Εύχομαι να πάψουμε να ζωγραφίζουμε ψεύτικους ουρανούς,

αλλά να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ακατάπαυστα

στο ζεστό φως της ημέρας και κάτω από το άγγιγμα ολόγιομου φεγγαριού,

με βλέμμα και ψυχή παιδιού που όμως έχει πάρει τα μαθήματά του από την ίδια τη ζωή.

Και αν, παρά τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες που ανταμώσαμε στο δρόμο μας, εμπιστευτούμε τη δική μας αλήθεια και μοιραστούμε τις εμπειρίες μας χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, μια ακόμη σχολική χρονιά θα έχει ολοκληρωθεί με θετικό πρόσημο!

Ευχαριστώ από καρδιάς για τη συνεργασία!



Ξανθίππη Βασιλειάδου

Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων

Δ.Δ.Ε. Δυτικής Θεσ/νίκης